Əfəndiyev Elyar Rasim oğlu

“Elyar” yəni “elin sevimlisi”, “elin yarı”, “elin istəklisi” de­mək­dir. Elyar körpəlikdə sakit təbiətli bir uşaq olub. Cizgi filmlərini, heyvanlar haqqında kinofilmləri çox xoşla­yır­dı. Oyuncaq maşınları, kon­struktor evi söküb-yığmağı sevirdi. Məktəbə gedənə qədər saymağı yaz­mağı, oxumağı müəy­yən qədər mənimsəmişdi. Evdə valideynləri, sonra isə uşaq bağçasında müəl­limləri öyrədirdi. Elyar o vaxtlar Müdafiə Nazir­li­yinin nəzdində olan uşaq bağçasına gedirdi. Orada uşaqlarla şəkil çəkməyi öyrədir, mahnı oxuyur, tamaşalar hazırlanır, uşaqlar ifa etdikləri rollara görə hədiyyələr qazanırdılar. İbtidai sinif müəllimi Gülayə xanımda çox savadlı, sənətini sevən bir müəllim idi. Onun Elyarın mükəmməl bir şagird olmasında böyük rolub olub.

Elyar Rasim oğlu Əfəndiyev 1996-cı il fevralın 23-də Bakı şəhərində anadan olmuşdur. I sinfə Yasamal rayon 18 saylı məktəbə getmişdir. Yaşayış yerlərini dəyişdikləri üçün III sinfi Xətai rayonunda davam etmişdir. H. Əliyev adına liseyə imtahan yolu ilə yüksək balla qəbul olunmuşdur. Təhsildən əlavə məşğuliyyətləri - şahmat oynamaq və üzgüçülüklə, bilgisayarla məşğul olmaqdır. Dərslərini normal oxuyur. Qiymətləri “4” və “5”dir. Ən sevimli fənləri texniki fənlərdir. Xüsusilə riyaziyyatı, fizikanı, kimyanı çox sevir. İngilis dilini də mükəmməl öyrənməyə çalışır. 

Elyar: “ - “Şahin” hərbi vətənpərvərlik oyunu üzrə birincilik yarışlarında fəal iştirak etmişəm. 2 dəfə diploma layiq görülmü­şəm. 2011-ci ilin aprel ayında Xətai rayon birinciliyi üzrə hərbi idman oyunları yarışı keçirilirdi. Çox gərgin yarış idi. Orada mən II yerə layiq görüldüm. Bu mənim ən uğurlu günlərimdən biri idi. 

Gələcəkdə neftçi olmaq istəyirəm. Babam Hidayət Qasımov uzun illər neft sahəsində çalışıb, medallarla təltif olu­nub. Babam haqqında “Azərbaycan dünyası” jurnalın­da gedən mə­qaləni oxuduqdan sonra neftçi-mühəndis olmağı qərara aldım. 

Asudə vaxtlarımda tarixi şəxsiyyətlər haqqında kitablar oxu­mağı, filmlərə baxmağı xoşlayıram. Xoşbəxtliyi həyatda özünə layiqli yer tutmaqda görürəm. 

VIII sinifdə yazdığım “Ana heykəli” şeirini igid sərhədçi, Ussuri çayı sahilində həlak olmuş anamın dayısı Tofiq Abbasova ithaf etmişəm.

Ana heykəli

                                                           Dəniz qırağında durub bir ana,

                                                           Xəyala dalıbdır gərdin sükutla.

                                                           Axtarır oğlunu ləpələrdə o,

                                                           Sahilə can atan büllur sularda.

                                                           Oğlunun həsrətilə vurur elə bil,

                                                           Ağ saçlı ananın təmiz ürəyi,

                                                           İstəsə də bir xəbər o kövrək ürək,

                                                           Oğlundan xəbər bilən yoxdur elə bil.

                                                           Ürəyi kövrəlir, dolur ananın,

                                                           Gözlərində görünür yaş qətrələri.

                                                           Ağlama, anacan, ağlama daya,

                                                           Axı sən mərd anası şəhid anasısan.

                                              

                                                           Heykələ dönübdür bax həmin ana,

                                                           Milyon anaların heykəlidir bu,

                                                           Tər çiçək dəstələri qoyur köksünə,

                                                           Öpürəm anamın gül əllərindən.

                                                           Dəniz qırağında Ana heykəli,

                                                           Ananın gözləri hələ yoldadır.

                                                           Fikri dağınıqdır, saçları dalğın,

                                                           O dolmuş gözləri yenə yoldadır