Məmmədov Urxan Əli oğlu

Ailə həyatı qurduqdan sonra yaxınların və qohumların iştirak etdiyi bir məclisdə kiçik bacım Südabə xanım bizə 2 oğlan övladı arzuladı: Orxan və Urxan. Ulu tanrının köməyi ilə bacımın arzusu gerçəkləşdi. 1987-ci ildə Orxan, 1989-cu ildə isə Urxan adlı 2 oğlan övladını dünyaya gətirən Gülnarə xanım və bu vaxta kimi çox xoşbəxt idi. Bu adların seçilməsi o vaxt dəbdə olması ilə yanaşı türk soykökünə bağlılığa bir işarə idi. Urxan körpəlikdə çox maraqlı uşaq olub. Olduqca cəld və qıvraq idi. Urxan 5 yaşında olanda anası Gülnarə xanım ona yazıb-oxumağı öyrətmişdi.

Urxan Əli oğlu Məmmədov 1989-cu ildə yanvarın 15-də Bakıda anadan olmuşdur. 1995-ci ildə Nərimanov rayonundakı Natiq Tağıyev adına 212 saylı orta məktəbin I sinfinə getmiş, 2006-cı ilə həmin məktəbin XI sinfini bitirmişdir. 2005-2006-cı illərdə ali məktəbə hazırlıq məqsədilə “Zirvə” kursuna təhsil almışdır. Dil hazırlığı üzrə ümumi sınaq imtahanlarında qazandığı uğurlarına görə tərifnamə ilə təltif olunmuşdur. 2006-cı ildə ADU-nun roman, german fakültəsinə qəbul olunmuşdur. 2010-cu ildə isə universiteti bitirmişdir. 2006-cı ildə Rabitə və İnformasiya Texnologiyaları Nazirliyində bir müddət çalışmış, ona verilən on minlərlə cümləni sintaktik təhlil edərək təhvil vermişdir.

Urxan BDU-nun tarix fakultəsinə qəbul olmaq istəyirdi. Təsadüfi deyil ki, dilçiliyə və tarixə aid bütün suallara düzgün cavab vermişdir. Həmin il BDU-nun keçid balı 491 olduğu halda, birdən-birə III qrup üzrə keçid balları 100,120 bal arasında artmışdır. Elə ona görə də, 515 bal toplamasına baxmayaraq ADU-ya qəbul olmuşdur. Bütün bunlara baxmayaraq dilçiliyə böyük maraq göstərmişdir. Hələ “Zirvə” kursunda əlavə hazırlıq məqsədilə təhsil alarkən “İctimai” radioda Azərbaycanda dilçiliyin vəziyyətinə həsr olunmuş bir verilişə dəvət olunmuş, aparılan müzakirələrdə fəallıq göstərmiş, ayrıca çıxışı olmuşdur.

Asudə vaxtlarında idmanla məşğul olurdu. Özünü hərbi xidmətə hazırlayırdı. Bədii kitablara böyük maraq göstərirdi. Tahir Kazımovun “Qisas”, Elxan Elatlının “Qan ləkəsi”, “Yeddinci mərtəbədə qətl”, Ernst Heminqueyin “Əlvida Silah”, Cəmil Əlibəyovun “Dünyanın o biri üzü”, Cəmşid Əmirovun “Qara Volqa”, Sabir Rüstəmxanlının “Ömür kitabı”, Sadıq Elcanlının “Mənim mövqeyim”, Bəxtiyar Vahabzadənin “Axı, dünya fırlanır” əsərləri onun kitab rəfini bəzəyir. Bundan əlavə Urxan bir neçə kitabxananın üzvü idi və oradan aldığı, geri qaytardığı adlarını unutduğumuz çoxlu sayda kitablar oxumuşdur. O, eyni zamanda qəzələ və şeirə böyük maraq göstərirdi “Qaldı” adlı bir şeir yazmışdır. Həmin şeirin bir neçə bəndi indi onun məzarlıqdakı sinə daşının üstünə həkk olub:

                                                    

Urxan, arzuların tükənməz yolu,

Döndü xəyallara ürəkdə qaldı.

Bülbüldən yarıçün çox etdim fəqan,

Göz yaşım tökülüb şişədə qaldı.

      

Əzabdan bezəndə ölüm axtardım,

Ölümçün fərmanım fələkədə qaldı.

Ömür boyu zəhmət çəkib gülmədim,

Bütün arzularım ürəkdə qaldı.

Hər gün

Öldürür yarın həsrəti məni vallah,

Gözüm istər görə cananı hər gün.

Eşitməyəndə səsini kar oluram.

Səsləməkdir təsəllim adını hər gün.

Çatmasa da sənə əli divanənin,

Röyada görmək istər yarını hər gün.

Sənsiz həyat ölümdür, onunçün bu aşiq,

Öz əliylə qazır məzarını hər gün.

Bilmək istəsən halını mehmanım ol,

Urxanın eşit ahu-zarını hər gün.

Atası Əli bəyin dedikləri: “ - Urxanın həyatından maraqlı bir faktı qeyd etmək istəyirəm. Hərbi xidmətə getməyinə təxminən bir həftə qalmışdı. Günorta idi. Divanda oturub kitab oxuyurdu. Birdən kitabı kənara qoyaraq məndən soruşdu: “Ata Badamdarda qəbiristanlıq varmı? Hər iki tərəfi dağla əhatə olunubmu? Orada Xocahəsən şosesi varmı? “Qurd qapısı” o qəbiristanlığın yanındadırmı? Mən “Qurd Qapısı”nın harada olduğu və onun yanında qəbiristanlıq olduğunu izah etdim. Sonradan Urxan hərbi xidmətə yola düşdü. 2010-cu ilin iyulun 14-də vətən qarşısında xidmətini yetirərkən MN-nin “N” saylı hərbi hissəsində şəhidlik zirvəsinə yüksələrək əbədiyyətə qovuşdu. Xeyli vaxt keçdikdən sonra bir gün yoldaşım göz yaşları axa-axa mənə bir kitab verdi ki, Urxan tapşırmışdı ki, atama deyərsən bu kitabın cırılmış vərəqlərini yapışqanla yapışdır. Kitabın vərəqlərini yapışdırarkən bunun mənə sual edib qəbiristanlıq haqda kitab olduğunu bildim. Qəhər məni boğurdu, kitaba diqqət etdim. Məlum oldu ki, bu Tahir Kazımovun “Qisas” kitabıdır. Kitabı oxuyarkən məlum oldu ki, Urxan məndən indi özünün məzarı olduğu qəbristanlığı soruşurmuş. Hər iki tərəfdən əhatə olunmuş Şubanı dağıdır. Ortadan gedən şosse isə Xocahəsən şossesidir. Sanki oğlum harada dəfn olunacağını əvvəlcədən bilirdi. Bu onun uzaqgörənliyi, həyatın möcüzəsi idi. Mən bundan çox təsirləndim, göz yaşları içərisində onun cib dəftərçəsindən bir cümləni başlıq seçərək aşağıdakı şeiri oğlumun ruhuna ithaf etdim: “Doğulandan ölənə, öz neçə minillik yolu, təcrübəsi, dərdli, qələbə və itkiləri ilə Vətən bizim içimizdən, ömrümüzdən, qanımızdan və canımızdan keçir.”

Urxan

Özün seçdin, özün getdin bu yolu

Getdiyin bu yolun mübarək oğul!

Namus, qeyrət, vicdan oldu amalın,

Seçdiyin bu amal mübarək oğul,

Bir gün “Qurd qapısı” hardadır? deyə

Orda qəbiristanlıq varmı? - soruşdun.

Xocahəsən şossesi, o dağlar,

Oxudun kitabdan, məndən soruşdun.

Mən hadan biləydim sorduğun məkan,

Müqəddəs yeridir əbədiyyətin.

Bizimçün ziyarət yeri olacaq,

Bəlli məzarında mübarək, oğul!

Əlimə alaraq həmin kitabı,

Oxudum, öyrəndim mən bunları:

Şubanı dağıdır, o qoşa dağlar

Qoşa dağlarına mübarək, oğul !

Şahidlik eləyir Şubanı dağı,

Necə yoxlayırıq biz məzarını.

Dumanlı o dağın ətəklərində

Qurduğun yuvana mübarək, oğul !

Ana şairə olub, atan yazıçı,

Gəzdirir qəlbində dərdi ağrını 

Bizm üçün yazılıb ayrılıq vaxtı,

Ömrünün baharına mübarək, oğul !

        

Sən

              

Əbədi qonağısan röyamın sən !

Qəlbimdəsən, ruhumdasan, canımdasan sən

Bir ürəkdə iki cansan, yaşayırsan sən !

Ruhun göylərdə, özün canımdasan sən

Qaranlıq dünyamın ulduzuydun sən !

Zülmət gecələrin səhəriydin sən

Düzgün yol göstərən mayak idin sən !

Hər yana nur saçan işıq idin sən

Həyat bağçasında bir gün idin sən !

Nəşəli həyatın özün idin sən

Atanın döyünən qəlbi idin sən

Ananın vüqarı, fəxri idin sən

Ağıl, elmin dünyasında lider idin sən !

Üfüqdə parlayan günəş idin sən

Tanrının verdiyi mələk idin sən !

Ailənin başının tacı idin sən

Dumanlı dağların zirvəsiydin sən !

Allahın ən gözəl övladı idin sən           

Nə qədər ömrüm var, yaşayıram mən !

Röyamın əbədi qonağısa sən

Həqiqət aşiqiydin, ədalətin özüydün sən!

Ailənin əzizi, istəklisi, gözüydün sən

Sənsiz qalan kitabların səni məndən soruşur

Axı, sən niyə qayıtmadın, de niyə qayıtmadın?!

Bütün bunlara rəğmən Urxan dinə bağlı adam idi. Son illər müntəzəm olaraq oruc tuturdu. Dostları ilə birlikdə tez-tez məscidlərə gedərdi. Mir Möhsün Ağanın ziyarətgahında olmuşdur. Dünyasını dəyişdikdən sonra anası Gülnarə xanım namaz qılmağa başlamışdır.Bu zaman ona bəzi dini materiallar lazım olmuşdur. Gecə anasının yuxusuna girərək kitabların arasında belə materiallar yazıb qoymağını demişdi. Sən demə namaz qılmaq üçün qabaqcadan bu materialları əldə etmişdir. İndi anası ondan istifadə edərək namaz qılır. Onun 21 illik parlaq həyatı bugünki gənclik üçün örnəkdir. Urxan onu tanıyanların qəlbində əbədi yaşayacaqdır!

e-mail: offended@box.az.