Qasımov Anar Ramiz oğlu

Anar Ramiz oğlu Qasımov 1998-ci ildə noyabrın 7-də Şabran şəhərində anadan olub. 2005-ci ildə Bakı şəhər Xətai rayonundakı 17 saylı məktəbin I sinfinə daxil olub. 2009-cu ildə həmin məktəbin IV sinfini bitirib. Elə həmin ilin sentyabrında Ankara məktəb-liseyin V sinfinə daxil olub. Hazırda həmin məktəbdə təhsilini davam etdiri. Anar təhsil aldığı illər ərzində özünü çox nümunəvi şagird kimi aparmışdır. Daim dərs əlaçısı olmuş, təhsil aldığı məktəbin ən sevimli şagirdlərindən birinə çevrilmişdir. İbtidai təhsil aldığı 17 saylı orta məktəbdə sinif rəhbəri olmuş Səidə Quliyeva və hazırda təhsil aldığı Ankara məktəb-liseyində sinif rəhbəri Mətanət Fərəcova Anar haqqında danışarkən simalarına gözəl bir təbəssüm qonur, qəlblərinin dərinliklərində bəstələdikləri ən incə, ən gözəl duyğuları, yüzlərlə sözlərin içindən seçdikləri ən gözəl sözləri dilə gətirirlər. Anarın valideynləri ilə görüşərkən belə bir övlad tərbiyə edib məktəbə yolladıqları üçün minnətdarlıq hissi ilə danışırlar.

Anar orta məktəblə yanaşı Süleyman Əsgərov adına 1 saylı Uşaq İncəsənət Məktəbinin qarmon şöbəsində III sinifdə təhsil alır. Musiqiyə olan marağı lap körpə çağlarından hiss olunurdu. Hələ 2-3 yaşlarında Anar saatlarla musiqiyə qulaq asmaqdan bezməzdi. Saatlarla tək oturub musiqi sədaları altında sevimli oyuncaqları ilə məşğul olardı. Onun artıq musiqiyə qulaq asmadığını və oyuncaqlarla oynadığını zənn edib musiqi çalınan aparatı söndürən kimi Anar ağlamağa başlayardı. Təkidlə musiqini səsləndirməyi tələb edərdi. Anar hələ balaca olarkən böyük bacıları musiqi məktəbinin fortepiano sinfində təhsil alırdılar. Onlar pianonun axrasında durar- durmaz Anar tez qaçıb onların yerində oturmağa cəhd edərdi. Təbii ki, boyu çox kiçik olduğu üçün stulda sərbəst oturmağı bacarmazdı. Eləcə ayaq barmaqlarının ucunda qalxar, balaca qollarını pianinoya uzadar və dillərini basardı və bu zaman bütün dünya Anarın olardı. Böyüdükcə, musiqini dərk etdikcə bacılarından milli musiqilərimizi ifa etməyi xahiş edərdi. Bacıları isə milli musiqilərimizi çala bilmirdilər. Çünki musiqi məktəbinin fortepiano sinfində əsasən klassik əsərlər öyrədilir. Milli musiqimizə olan maraq Anarı bacılarının arxasınca S. Əsgərov adına 1 saylı Uşaq İncəsənət Məktəbinə apardı. Məhz öz musiqimizi öyrənmək üçün qarmonu seçdi. İndi Anar xalq mahnılarımızı qarmonda sevə-sevə, böyük məharətlə çalır. Hələ bundan başqa, körpəlikdən ürəyində bəslədiyi arzularını da həyata keçirir, gözəl musiqilərimizi fortepianoda da məharətlə ifa edir.

Evlərində olan şahmat qutusu fiqurları ilə birlikdə Anarın sevimli oyuncaqlarından biri idi. Bu fiqurların niyə müxtəlif formada olduqlarını təkrar-təkrar soruşardı. 6 yaşında Anar Xətai rayonundakı Şahmat Məktəbinə getməyə başladı və tez bir zamanda şahmat oynamağı öyrəndi. İndi müstəqil olaraq şahmatla məşğul olur. Öz üzərində çalışır. Dərs saatlarının çox olmağı ilə əlaqədar şahmat məktəbinə gedə bilmir. Evdə tək oğlan uşağı olması ona bir sıra problemlər yaradırdı. O, evdə oğlan kimi oynamağa, dəcəllik etməyə birini tapmayanda bərk əsəbləşirdi. Tez-tez bacılarına sataşırdı. Onları onunla, onun istədiyi kimi oynamağa məcbur edərdi və bu zaman rədd cavabı alardı. Daxilindən gələn enerjini sərf etməyə evdə nəsə tapmayan Anar idmanla məşğul olmağa qərar verdi. O, idmanın dzyü-do növünü seçdi. İndi Anar Xətai rayonundakı “Ruslan” İdman Mərkəzində idmanın dzyü-do növü ilə məşğul olur. Bakı şəhərində keçirilən müxtəlif idman yarışlarında iştirak edib. İdmanda qazandığı müvəffəqiyyətlərə görə bir neçə medalı və fəxri fərmanları var. Sağlamlığında yaranan müvəqqəti narahatlığa görə 2 il idmandan uzaqlaşsa da, yenidən idmana döndü və indi sevimli idmanı ilə məşğul olur.

Anar təhsil aldığı məktəbdə də daim tədbirlərdə iştirak edir. Müxtəlif tədbirlərdə ona tapşırılan çıxışların, rolların öhdəsindən məharətlə gəlir. Hətta müəllimlərindən bir neçəsi dəfələrlə məsləhət görüb ki, gələcəkdə incəsənətin aktyorluq növü ilə məşğul olsun, bu sənətdə uğur qazana bilər. Tədbirlərdən birində Dədə Qorqud rolunda oynayıb. Bu rolu çox sevib. Səhnə qiyafətləri ona çox yaraşırdı. Sazı da var idi.

Məktəbə gedənə qədər Anar yazıb-oxumağı bilirdi. Yazıb-oxumağı Anara Sifayə nənəsi öyrətmişdi. Sifayə nənə 35 il ibtidai sinif müəllimi işləmişdi. Anarla məşğul olmaq, ona yazıb-oxumağı, şeirlər, nağıllar öyrətmək Sifayə nənəyə xüsusi zövq verirdi. Hətta Anarla əmək dərsləri keçirdi. Rəngli kağızlardan, müxtəlif vəsaitlərdən maraqlı maketlər düzəldirdi. İndi Anar gözəl şəkillər çəkdiyinə, fantaziyalar qurub maketlər düzəltməyə görə Sifayə nənəyə borcludur.

Anar əsasən dəqiq elmlərə maraq göstərir. Riyaziyyatı və təbiət elmlərini çox sevir. Dərs əlaçısıdır. Təhsildə qazandığı uğurlara görə hər ilin axırı tərifnamələrə layiq görülüb. Təbiət hadisələri, bitkilər və heyvanlar aləmi onun üçün çox maraqlıdır. Təbiət haqqında, göy cismləri, planetlər barəsində müxtəlif telekanallarda göstərilən verilişlərin hamısına baxır. Planetlər, göy cismləri barəsində elə maraqlı faktlar danışır ki, heyran qalmaya bilmirsən.

Anardan gələcəkdə hansı sənətin sahibi olacağını soruşduqda - həkim olacağam - deyir. Özü də elə-belə həkim yox, əsl akademik olmaq istəyir. Hələ lap balacalıqdan anası əlindən tutub onu həkimlərin qəbuluna apararkən anasına sonsuz sayda suallar verərdi. Bu həkimlər kimdir? Nə iş görürlər? Hansı xəstəlikləri müailicə edirlər? Ən lazımlı həkim hansıdır? İnsanlar niyə xəstələnirlər? Cərrahlar əməliyyat edərkən xəstələr ölürlərmi?

Anası da səbrlə onun bütün suallarına cavab verərdi. Elə indi də anasına suallar yağdırmaqda davam edir. Anası onun ən yaxın yardımçısıdır. Vaxtının çoxunu anası ilə keçirir. Bir neçə il bundan qabaq anası xəstələnmişdi. Bir sıra həkimlərə müraciət etsələr də bir dəyişiklik olmurdu. Bu vəziyyət hamını narahat edirdi. Ən çox da Anara pis təsir edirdi. Çünki evin, ailənin kiçiyidir. Anası bütün günü gözlərinin qarşısında olurdu. Sağlam, şən əhval ruhiyyəli görürdü anasını. Anasının əvvəlki halını ona qaytara bilmirdilər. O zaman onun ürəyindən bir arzu keçirdi. Kaş savadlı həkim olub anasını sağaldardı. Elə anasına o cür halda da yenə suallar yağdırırdı. Ana, yaxşı həkim olmaq üçün nə etmək lazımdır? Hansı dərsləri lap yaxşı oxumalıyam? və. s... ???

Bir neçə gün sonra anasını bir həkimin yanına apardılar. Anar da onların yanında idi. Qapıdan içəri girən kimi bu həkimi gözü tutdu. Elə bil sirli-sehrli bir dünyaya düşmüşdü. Bu məkan həkim otağından çox texniki avadanlıqlarla dolu olan emalatxanaya oxşayırdı. İçəridə də nurani, xoşxasiyyət, gülərüz bir insan oturmuşdu. İndi o, böyük akademikdir. O, akademik fəxri adını tibb sahəsində almayıb. Ancaq Anarın gözündə bir akademik həkimdir. Çünki anasını 10 gün içərisində sağaltdı. 10 gün Anar anası ilə həkimin qəbuluna getdi. Anası gözlərinin qarşısında hər gün cavanlaşırdı, sağalırdı. Bax o zaman Anar həkim, tibb üzrə akademik olmaq istədi. Bütün insanları anası kimi həyata qaytarmaq istədi. Bu məqsədinə çatmaq üçün var qüvvəsi ilə çalışacaq. Vətəni üçün, Azərbaycan üçün, milləti üçün layiqli bir övlad olacaq. Anar seçdiyi həkimlik sənətinin nə qədər çətin, nə qədər məsuliyyətli olduğunu da dərk edir. Başa düşür ki, bu sənət bir başa insanların həyatı ilə bağlıdır. Həkimlik sənəti insanlara hava, su kimi lazımdır. İnsanlara şəfa vermək üçün əlindən gələni əsirgəməyəcək.

O, xoşbəxtliyi insanlara yararlı olmaqda görür. Gələcəkdə bir həkim kimi həyata qaytara biləcəyi hər bir insan onun xoşbəxtlik adlanan dənizinin damlaları, suları olacaq. Bu damlalar olmasa, bu sular olmasa xoşbəxtlik dənizi necə ola bilər? Valideynləri də onun bu arzusunu dəstəkləyirlər. Hazırda çalışır ki, onların zəhmətlərini itirməsin, öhdəsinə düşən vəzifələri layiqincə yerinə yetirsin. Ən əsası dərsləri ilə mükəmməl məşğul olsun. Biliklərə dərindən yiyələnsin, heç olmasa iki əcnəbi dil öyrənə bilsin, lazım gələrsə xarici dövlətlərdə seçdiyi sənətlə bağlı ən mükəmməl biliklərə yiyələnsin. Qoy bütün ölkələrdən onun yanına insanlar şəfa tapmağa gəlsinlər. O da sevə-sevə onlara yardım etsin. Qoy desinlər ki, Azərbaycan adlanan bir ölkədə Anar adlı bir həkim var bizə ancaq o, şəfa verə bilər. Amin!