Əliyeva Fazilə Ramis qızı

Fazilə adının  mənası -  “ insanın yaradılışındakı gözəllik, ləyaqət,mənəvi qüvvət,iffət və gözəl vəsf  ” deməkdir.  Körpəlikdən çox aktiv uşaq olub Fazilə. Şeir söyləməyi, rəqs etməyi çox sevib. Həmişə diqqət mərkəzində olub. Məktəbə gedənə qədər yazıb-oxumağı anasının köməyi ilə öyrənib. Şeir söyləməkdə və rəqs etməkdə xüsusi qabiliyyəti olduguna görə,  uşaq bagçasında  dövlət  komissiyasının tərifinə və alqışlarina layiq görülüb.
Fazilə Əliyeva Bakı şəhərində  əqrəb bürcü altında dünyaya  gəlib. Bu bürc altında dünyaya gələn şəxslər anadangəlmə mübariz, diribaş və temperamentli olurlar.Məhz bu xüsusiyyətlər qəhramanımızın xarakterində öz əksini tapıb. Fazilə   271 saylı orta məktəbi  bitirib. 1990-1997 ci ildə 4 saylı uşaq musiqi məktəbini  fortepiano ixtisası üzrə bitirib və diplomla təltif olunub. Musiqiyə marağı uşaqlıqdan olub.  2001-ci ildə ATU-nun müalicə-profilaktika fakültəsinə yüksək balla daxil olub. Ali məktəbi bitirib,diplomla təltif olunub və həkim sənətinə yiyələnib.
“Orta məktəbi əla qiymətlərlə oxuyan Fazilə çox aktiv şagird olub. Daim adı əla oxuyan, nümunəvi şagirdlərin siyahısında olub. Sevimli fənləri ingilis dili, biologiya, kimya,  ədəbiyyat və fizika olub.
Ali məktəb illərində də qəhrəmanımız aktiv olub,sevimli fənləri insanın normal anatomiyası, pataloji anatomiya və cərrahiyyə olub.
Fazilə Əliyeva İrəli İctimai Birliyinin və bir çox başqa ictimai təşkilatların fəal üzvlərindəndir.
Fazilə: “Düşünürəm ki, əsl həkim ilk növbədə yaxşı insan olmalıdır. Zira çox vaxt həkimin adi təbəssümü və xoş rəftarı pasientdə müsbət emosiya oyadır və onun sağalmasına səbəb olur.Həkimlik sənətinə yiyələnməyimdə ilk növbədə uca Tanrıya sonra isə ailəmə minnətdaram.Anam  həmişə mənim çətin günlərimdə mənə dəstək olub, ümid verib.Onun əllərindən öpürəm”
Asudə vaxtlarında klassik musiqiləri dinləyir,  şeir yazır. Poeziyaya çox böyük sevgisi var və  ən çox sevdiyi şairlər – Bəxtiyar Vahabzadə, Mikayıl Müşfiq, Nəriman Həsənzadə və Zəlimxan Yaqubdur.
Fazilə: “Tarixin yaddaşında böyük bir şəxsiyyət kimi qalmagı çox istərdim.Düşünürəm ki, bu həyat hər kəsə bir dəfə verilir və bu həyatı elə yaşamaq lazımdır ki, dünyadan köçdükdən sonra səndən sonra gələn nəsillərə səndən örnək olacaq gözəl bir iz  qalsın”.

NƏDƏN BAŞLAYIR VƏTƏN?

Nədən başlayır Vətən? Bunu düşünürəm mən.

Düşündükcə düşünən  kiçik qəlbim böyüyür,

Həyəcandan döyünür.

Nədən  başlayır Vətən? Bəlkə, doğan günəşin

İşıqlı  şəfəqindən? Yoxsa, Qoşqar dağının

Əzəmətli  gücündən?

Nədən  başlayır Vətən? Ayaq açan körpənin

Yıxılarkən  tutduğu bəlkə bir parça yerdən?

Bəlkə  gəlin bacının sübhə qədər  çaldığı

Həzin laylar səsindən?

Düşünürəm ki, bəlkə, igid Vətən oğlunun

Daim sayıqlıq çəkib, qoruduğu sərhəddən?

Bəli! Bunlar Vətəndir!

Axan çaylar, dənizlər, geniş çiçəkli düzlər,

Yaşıl  meşə, dağ-dərə, ürək  açan mənzərə

Bunlar hamısı Vətəndir!

Koroğlunun  nərəsi,  Babəkimin  qeyrəti,

Nənələrin nəğməsi, babaların gur səsi.

Bunlar hamısı Vətəndir!

Nədən başlayır Vətən? Yenə düşünürəm mən.

İndi deyərəm ki, mən

Vətənimin bəxtinə düşən qanlı günlərdə

Vətən uğrunda ölən

İgidlərin qanına boyanmış çiçəklərdən.

İndi çiçəklər açmır, açanlar ətir saçmır.

Tökərək göz yaşını

Bənövşələr səhər-axşam küləklərə söyləyir:

“Hanı bizim igidlər?

Düşmənin  pəncəsində qalıb qızlar, gəlinlər!”

Nədən başlayır Vətən? Bunu gərək biləsən!

Düşünərək dərindən, söyləyirəm ürəkdən:

“Vətən səndən başlayır! Vətən bizdən başlayır!

Vətən bizim sevgimizdən başlayır!

Toplanaraq bir yerə, verib bizlər əl-ələ,

Yaradaraq bir qüvvə, qalib gəlib düşmənə

Səs salarıq hər yerə!”

TÜRK QADINI

Anamın simasında  bütün Türk dünyasının qadınlarına həsr edirəm!

Türk qadını – xəyalmısan? Ilgımmısan?

Pərimisən? Mələkmisən?

Bəlkə, sən bir möcüzəsən möcüzələr dünyasında?

Yoxsa, gördüyümüz bir röyasan reallıqlar dünyasında?

Düşündükcə, anlayıram: Türk qadını –

Sən Kəpəzsən, Sən Qoşqarsan,

Zərifliklər içində bir sərt qalasan!

Sən Həcərsən, Natəvansan,

Çənlibeldə at oynadan qəhrəmansan!

Sən həyatsan qısa ömür dünyasında,

Gözəlliksən çirkinliklər dünyasında.                                                                       

Sən dünyasan dünyaların arasında,

Sən mələksən axirətin əsasında.

Sən bəndəsən , Tanrı səni yaradıb,

Cənnət sənin ayaqların altında.

Sən boyunsan -  baş boyunsuz tərpənməz,

Sən qüvvəsən - dünya onsuz hərlənməz.

Sən bülbülsən - bülbül qəfəsdə durmaz,

Sən anasan - yavrusundan ayrılmaz.

Haqqın səsi sənsən, sən!

Azadlığa layiqsən sən!

Sən qadınsan, özü də Türk.

Demək, zəfər sənin yanında,

Düşmən sənin ayaqların altında.

SALAM.

Salam sözü – Allahdır.

Onu almamaq   günahdır.

Baxmaz  böyüyünə,  kiçiyinə

Onu  verər   hər kəs  biri-birinə.

Verən – xatırladar  alana  yaradanı,

Alan – yad eyləyər  uca  pərvərdigarı.

Beləcə hamı tutar biri-birindən  əhval,

Həm  bəndə  sevinər, həm də  Rəhman.

MÜƏLLİF : FAZİLƏ RAMIS QIZI ƏLİYEVA