Qurbanzadə Sənəm Azad qızı

 

Sənəm körpəlikdə çoxlu şeirlər bilirdi, ilk kitabı “Qönçə” olub. Onu maraqla vərəqləyir, şəkillər haqqında danışır, şeir və nağıllarını məmnuniyyətlə öyrənirdi. Bütün başqa körpələr kimi gəlinciklə oynayırdı, cizgi filmlərini izləyirdi. Məktəbə gedənə qədər yazıb-oxumağı uşaq bağçasındakı tərbiyəçisi Roza xanımın sayəsində öyrənmişdi.

Sənəm Azad qızı Qurbanzadə 9 sentyabr 1990-cı ildə Bakı şəhərində anadan olub. 1997-ci ildə Sabunçu rayonundakı Nazim İsmayılov adına 80 saylı orta məktəbdə I sinfə gedib. 2008-ci ildə məktəbi fəxri fərmanla bitirmiş və 516 balla ADPU-nun filologiya fakultəsinə daxil olmuşdur. Suraxanı rayonu 318 saylı tam orta məktəbdə laborant vəzifəsində çalışır.

Sənəm: “ - Yuxarı siniflərə qalxdıqca, müxtəlif dillərə və ölkələrə marağım artırdı. Təbii ki, birinci vətənim və dilim başlıca yer tuturdu. Azərbaycan dilinin dərinliyinə varmaqda, sirlərini açmaqda müəllimim Ruhəngiz Axundovanın böyük rolu olub. Ədəbiyyata isə məni həvəsləndirən Tahirə müəllimə olmuşdur. Orta məktəbdə əlaçı olmuşam. Azərbaycan dili və ədəbiyyatı, riyaziyyat, coğrafiya, tarix, ingilis dili fənlərinə marağım çox idi. Məktəb illərində iki dəfə tarix fənni üzrə olimpiadada iştirak etmişəm. XI sinifdə iştirak etdiyim olimpiadada iki mərhələ adladıqdan sonra qəbul imtahanlarına hazırlaşdığıma görə digər turlarda iştirak edə bilməmişəm. Oxuduğum illərdə məktəbdə keçirilən əksəriyyət tədbirlərdə iştirak etmişəm. Rus və ingilis dilində tədbirlərdə bəzilərində aparıcı, bəzilərində isə digər qismdə yer almışam. “Son zəng” tədbirində məktəbin açarını onunculara təqdim etmişəm. Məzunları “Son zəng” münasibətilə təbrik etmək üçün radioda çıxış etmişəm.

Ali məktəbdə bütün fənləri həvəslə oxuyuram. Dünya ədəbiyyatını çox sevirəm. ADPU-nun “Gənc müəllim” qəzetinə şeirimi, “Anomastika” jurnalına isə məqalələrimi nəşrə verirəm.

Universtetdə ilk dərs günümdə akademik Afat Qurbanovun mənə verdiyi xeyir-duası həmişə qulaqlarımda səslənir. I kurs dövründə ədəbiyyatşünaslıq fənnini tədris edən professor Abbas Hacıyevin dərsdə mənə dediyi “Sən lirik şairsən” cümləsi ədəbiyyat yolunun həyatımda düzgün seçim olduğunu bir daha anlatdı. Akademik Afat Qurbanov, professor Buludxan Xəlilov, professor Himalay Qasımov kimi mütəxəssislərlə ünsiyyət qurub, onların işlədiyi fakultədə təhsil aldığıma görə fəxr edirəm. Mənə göstərdiyi dəstək və köməyə görə valideynlərimə borcluyam.

ADPU-da işləmək istəyirəm. Professor pilləsinə yüksəlib, xalqıma layiqli deputat olmaq istəyirəm. Müəllimin ən böyük sevinci onun əkdiyi toxumların sağlam böyüməsidir. Mən də öz xoşbəxtliyimi yeni biliklərə yiyələnməkdə və onları paylaşmaqda vasitəçi olmaqda görürəm.

İlk dəfə şeirim qəzetdə çıxanda sevincimin həddi-hüdudu yox idi. Qəzetdə çıxmış kiçik bir şeir məni dünyanın ən xoşbəxt insanı etdi.

                                                          

Ötüb keçən

Ötüb keçən illərimdə,

Açılmamış butam qalıb.

Qoxulanmış güllərimdə,

Sevilməyən qönçəm qalıb.

Ötüb keçən illərimdə,

Yaralanmış qəlbim qalıb.

Göydə uçan quşlarımda,

Sınmış qanadım qalıb.

Ötüb keçən illərimdə,

Baxılmayan gözüm qalıb.

Yağan yağış damcısında,

Bir cüt göz yaşlarım qalıb.

Ötüb keçən illərimdə,

Yazılmayan günüm qalıb.

Xəzan olan çağlarımda,

Saralmamış gülüm qalıb.

Ötüb keçən illərimdə,

Ağarmayan telim qalıb.

Yaşanmış illərə dəyən,

Yaşanmamış günüm qalıb.

Sən və mən

                                                  Deyirsən ki................

                                                  Tər lalədir yanaqların,

                                                  Badamdır ala gözlərin.

                                                  Gözlərin bir aləmdir,

                                                  Sanki saçan günəşdir.

                                                  Günəşdir yoxsa sənsən,

                                                     Qəlbimizi isidən.

                                                  İsidən, yandıran, yaxan,

                                                  Gözəlim niyə susursan?

                                                  Susursan axı niyə sən?

                                                  Sən ruhumda ürəksən,

                                                  Ürəyimsən döyünürsən,

                                                  Ömrümdə ulduzumsan.

                                                  Ulduzumsan sayrışırsan,

                                                  Sanki yağış damlasıyla,

                                            Dama-dama sevginlə,

                                                  Süzülürsən canıma.

                                                  Deyirəm ki...................

                                                  Susuram ağrıyır qəlbim,

                                                  Yanır kövrək ürəyim.

                                                  Ürəyim,, gülün solar danışmaqdan,

                                                   Könlü yanar ağlamaqdan,

                                                   Yanmaqdansa susuram,

                                                   Səni qoyub gedirəm.

                                                   Gedirəm xəyallarında yaşat məni!

                                                   Elə gördüyün kimi.

                                                   Kimi sonacan sevər,

                                                   Kimi yarıda qoyar.

                                                   Qoyuram mən sənə

                                                   Öz sevgimi əfsanə.

                                                   Əfsanə burda bitir,

                                                   Xəyalım gözdən itir.